Olijfwilg

Elaeagnus kan onderverdeeld worden in twee groepen, namelijk de bladverliezende en de wintergroene. Echter van groot belang is de standplaats en de toepassing van dit gewas, namelijk de bladverliezende groeien veel sneller en zijn meer winterhard. Hierna volgt een bespreking van de belangrijkste soorten.

Bladverliezende Olijfwilg

Elaeagnus angustifolia: is eerder een grote struik die tot boom kan uitgroeien van 3 tot 5 m. hoog. Heeft zilvergrijze takken licht gedoornd met lancetvormige grijsgroene bladeren van 5 tot 8 cm. lang. De onderzijde van het loof is licht behaard en zilvergrijs van kleur. De bloei van gele bloempjes in mei – juni is bijna onopvallend, nadien manifesteren zich langwerpige vruchtjes. Deze kan aangeplant worden als haag of alleenstaand om een wilde tuin te creëren . Gedijt op arme en droge grond en is bestand tegen zeewind.

Elaeagnus commutata: grote heester die 5 m. hoog kan worden. De twijgen zijn ongedoornd, bruin van kleur en herkenbaar door hun afschilferende bast. Het blad is eirond en glanzend zilverkleurig aan beide zijden. De bloei is tevens van weinig of geen belang. De standplaats is dezelfde van hoger vernoemde en heeft de eigenschap zeer winterhard te zijn.

Bladhoudende Olijfwilg

Elaeagnus ebbingei: middelmatig snel groeiende sierstruik die in vrije vorm tot 3 m. hoog kan worden. Heeft een langwerpig rond blad, de bovenzijde is glimmend groen met minuscule witte stipjes en is onderaan zilverwit van kleur. Bloeit met wit geurende bloempjes in het voorjaar, doch de bloei is niet primerend. De sierwaarde is merendeels te danken aan zijn decoratief blad. In tegenstelling met de bladverliezende variëteiten, groeit deze op zijn best in een humusrijke en een meer voedzame bodem in volle zon of half schaduw. Bij zware vorst kan de plant beschadigd worden met bladverlies als gevolg. De toepassing is polyvalent, als solitair in de border, als afwisselende sierstruik in schermen en vooral als haagplant. Het gewas verdraagt zeer goed snoei en vormt hierdoor een uitstekende sierhaag.
Elaeagnus ebbingei ‘Limelight’: heeft dezelfde eigenschappen als voorgaande, doch de groei is iets trager. Het blad heeft een centraal geel gevlekt hart en is met groen omrand.

Elaeagnus pungens: groeit meestal niet hoger dan 2 m. hoog. Het blad is glimmend groen en aan de onderzijde zilvergrijs. De takken zijn bruin van kleur en licht gedoornd. In de praktijk zijn de bonte soorten meer van toepassing en is hierdoor de meest gangbare.

Elaeagnus pungens ‘Maculata’: heeft zelfde hoedanigheid als hoger vermelde. Hier is het blad in het midden geel gevlekt of gestreept met groene rand.

Vermeerdering: de bladverliezende door zaad, de wintergroene door stekken en enten.